Ήταν γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ο Ευστράτιος Σαμαράς ζούσε ευτυχισμένα χρόνια μαζί με τους γονείς του και τον αδελφό του Κώστα στην Προύσα της Μικρας Ασίας, όπου είχαν μετακομίσει από την Κωνσταντινούπολη πριν από αρκετά χρόνια. Ο πατέρας Νικόλαος Σαμαράς εξακολουθούσε να ασχολείται με το εμπόριο από τα χρόνια που ζούσε στην Πόλη και να παρασκευάζει ούζο και στον νέο τόπο κατοικίας του. Λένε μάλιστα πως, όταν έρχονταν από την Πόλη οι αρχοντάδες φίλοι του, αυτός τους κέρναγε πάντα από ένα ειδικό χαρμάνι ούζου, που φύλαγε σ' ένα βαρέλι για τέτοιες περιστάσεις. Τα δύο αδέλφια, με κλίση στα γράμματα, βοηθούσαν παράλληλα και στο ρακιτζίδικο συμμετέχοντας έτσι στον κόσμο μυσταγωγίας του ούζου. Γνωρίζοντας την ύπαρξη του μυστικού βαρελιού δοκίμαζαν κρυφά, μη μπορώντας να αντισταθούν στην εξαιρετική γεύση αυτού του ούζου. Όταν όμως τους συνέλαβε ο πατέρας τους, έφαγαν το ξύλο της χρονιάς τους και υποσχέθηκαν ότι δεν θα ξαναπήγαιναν σ' αυτό το βαρέλι παρά μόνο, όταν θα τελείωναν το σχολείο.
Για ένα όμως από τα δυο αδέλφια το γεγονός αυτό θα ήταν καθοριστικό για τη μετέπειτα πορεία του. Τα χρόνια πέρασαν, ο Κώστας σπούδασε νομικά και ο Στρατής έμεινε κοντά στον πατέρα του, για να συνεχίσει την παράδοση της απόσταξης. Με το ανήσυχο πνεύμα του ανέπτυξε, παράλληλα με την παραγωγή ούζου, εμπόριο λαδιού και αλιπάστων με τη Μυτιλήνη. Συγχρόνως αγόραζε ελαιοκτήματα στην περιοχή της Γέρας. Σ' ένα από τα ταξίδια του γνώρισε και τη Μαριγώ, την παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην περιοχή της Γέρας. Το 1896 εγκατέστησε πλέον την ποτοποιία στον Παππάδο της Γέρας. Από τα έξι παιδιά του επέλεξε ο Στρατής Σαμαράς να ακολουθήσει την παράδοση της ποτοποιίας ο γιος του Νίκος, που έφερε και το όνομα του πατέρα του. Του διηγήθηκε την ιστορία του μυστικού βαρελιού της Προύσας, το οποίο είχαν φέρει πίσω, και του ζήτησε να συνεχίσει το ίδιο χαρμάνι ούζου σε μικρή ποσότητα, για να κερνάει και εκείνος τους φίλους του. Πού να φανταζόταν λοιπόν ο παππούς Στρατής ότι ένα βαρέλι ούζου και ένα ελαιόκτημα θα άλλαζαν τη ζωή του και για το υπέροχο αυτό ούζο θα μιλούσε όλη η Μυτιλήνη και όλη η Ελλάδα. Σήμερα, 110 χρόνια μετά από την ίδρυση της ποτοποιίας, η πέμπτη γενιά συνεχίζει με σεβασμό στις αξίες και την παράδοση της οικογένειας την παραγωγή ούζου.
Μπορεί τα πρόσωπα και τα μέσα παραγωγής να άλλαξαν, η αγάπη όμως για το ούζο παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο.
https://www.ouzosamara.gr
